چگونه با تنهایی و بی‌معنایی در زندگی مقابله کنیم
من مردی ۴۵ ساله هستم که با وجود داشتن سلامتی خوب، ازدواج عالی، خانه خوب و شغل موفق، اخیراً احساس تنهایی و بی‌معنایی می‌کنم. این حس تنهایی با وجود حضور افراد مختلف در اطرافم است. حس می‌کنم دیده نمی‌شوم و احساس می‌کنم هیچکدام از کارهایم مهم یا معنادار نیستند. برای مبارزه با این احساسات، فعالیت‌های جدیدی مانند کایاک‌سواری و پیاده‌روی را امتحان کرده‌ام، اما انجام دادن این کارها به تنهایی باعث شد احساس تنهایی بیشتری کنم. هیچ دوست واقعی‌ای جز همسرم ندارم و او نیز اغلب مشغول کار است، بنابراین بیشتر وقت‌ها تنها هستم. فکر می‌کنم که مشکل اصلی من نداشتن دوست واقعی است، اما نمی‌دانم چگونه می‌توانم افراد جدیدی را ملاقات کرده و دوستی ایجاد کنم. این احساسات طاقت‌فرسا شده‌اند.
احساس تنهایی و پوچی، حتی در حضور دیگران، تجربه‌ای عمیق و رایج است—به‌ویژه در میانسالی که گاهی زندگی با وجود ظاهر مطلوب، از درون خالی به نظر می‌رسد. آنچه شما توصیف می‌کنید، بیشتر شبیه **”تنهایی وجودی”** است؛ احساسی که ربطی به تعداد افراد вокругتان ندارد، بلکه به فقدان **ارتباط عمیق**، **معنا** و **تعلق خاطر** برمی‌گردد. در اینجا راهکارهایی ارائه می‌شود که می‌تواند به شما کمک کند:
—
۱. **پذیرش احساسات بدون قضاوت**
پذیرش احساسات بدون قضاوت: هنرِ بودن با خودِ واقعیتان
احساسات منفی (مثل تنهایی، پوچی، یا اضطراب) مانند ابرهای گذرای آسمان هستند—اگر به آنها فضایی برای **”بودن”** بدهید، بدون اینکه سعی کنید آنها را تغییر دهید، به تدریج سبک‌تر می‌شوند. اما اگر با قضاوت («نباید این حس رو داشته باشم!») به جنگ آنها بروید، شدیدتر می‌شوند.
چگونه احساسات را بدون قضاوت بپذیریم؟
**توقف جنگیدن با احساسات**
– **قضاوت**:
*«احساس تنهایی ام نشانه ضعف است. آدم‌های قوی به کسی نیاز ندارند.»*
→ نتیجه: احساس گناه + تنهایی عمیق‌تر.
– **پذیرش**:
*«الان احساس تنهایی می‌کنم. این یک حس طبیعی است و نیازی نیست از آن فرار کنم.»*
→ نتیجه: احساس آرامش و فضایی برای حل مسئله.
**مثال **:
وقتی در جمعی احساس ناخوشایند دارید، به جای فرار از محل یا سرزنش خود، بگویید:
*«حس می‌کنم کمی مضطرب هستم. اشکالی ندارد. این هم بخشی از تجربهٔ من است.»*
—
**نام‌گذاری احساسات بدون برچسب‌گذاری**
– **قضاوت**:
*«من خیلی احمق هستم که اینقدر نگران مسائل کوچکم!»*
– **پذیرش**:
*«دارم احساس نگرانی می‌کنم. این نگرانی احتمالاً به خاطر فلان موضوع است.»*
**مثال**:
اگر پس از یک روز کاری بی‌حوصله هستید:
– **نسخهٔ قضاوتی**: *«چرا همیشه اینقدر کسل‌کننده‌ام؟»*
– **نسخهٔ پذیرنده**: *«امروز انرژی کمی دارم. شاید نیاز به استراحت داشته باشم.»*
—
**تمرین “ذهن‌آگاهی” (Mindfulness)**
– **روش**:
– در جای آرامی بنشینید.
– احساس فعلی خود را مانند **میهمانی** تصور کنید که وارد خانهٔ ذهنتان شده است.
– بدون واکنش، فقط **مشاهده** کنید: *«حس تنهایی ام الان اینجاست. مثل ابری است که می‌آید و می‌رود.»*
**مثال**:
اگر در حین پیاده‌روی احساس غمگینی کردید:
– **کار اشتباه**: سریع موزیک پخش کنید تا حواستان پرت شود.
– **کار درست**: بایستید، چند نفس عمیق بکشید و بگویید: *«غمی که حس می‌کنم، دارد خودش را نشان می‌دهد. به آن فضایی می‌دهم.»*
**پرسیدن سوال‌های کنجکاوانه (به جای سرزنش)**
– **قضاوت**:
*«چرا همیشه خرابکاری می‌کنم؟»*
– **پذیرش**:
*«این احساسی که الآن دارم، چه چیزی را می‌خواهد به من بگوید؟»*
**مثال**:
اگر پس از یک مشاجره با همسرتان احساس پشیمانی می‌کنید:
– **نسخهٔ قضاوتی**: *«من همیشه همه چیز را خراب می‌کنم!»*
– **نسخهٔ پذیرنده**: *«احساس پشیمانی دارم. شاید چون نیاز به شنیده شدن دارم. می‌توانم این را با همسرم در میان بگذارم.»*
**نوشتن احساسات روی کاغذ (Journaling)**
– **روش**:
– یک برگه بردارید و بدون سانسور بنویسید:
*«الان دقیقاً چه احساسی دارم؟ این احساس در کجای بدنم قرار دارد؟ (مثلاً سنگینی در سینه؟ گره در گلو؟)*
– در پایان اضافه کنید: *«این فقط یک احساس است. می‌آید و می‌رود.»*
**مثال**:
اگر احساس بی‌معنایی می‌کنید، بنویسید:
*«امروز حس می‌کنم زندگی ام مثل چرخ‌دنده‌های بی‌هدف می‌چرخد. این احساس در شکمم به صورت سوزش خودش را نشان می‌دهد. اما می‌دانم که این یک حالت موقتی است.»*
**چرا پذیرش بدون قضاوت جواب می‌دهد؟**
– مغز ما وقتی احساسات را **انکار** یا **قضاوت** می‌کند، مانند فنری فشرده می‌شود و تنش افزایش می‌یابد.
– اما وقتی به احساسات **اجازهٔ حضور** می‌دهید، مغز به تدریج آن را پردازش می‌کند و آرام می‌گیرد.
> **«احساسات مانند رودخانه هستند. اگر سدشان کنی، طغیان می‌کنند. اگر به آنها اجازهٔ جریان بدهی، در نهایت به دریای آرامش می‌رسند.»**
> — **تِلِه‌رانس‌به‌رنز (روان‌درمانگر)**
—
**تمرین روزانه برای تبدیل پذیرش به عادت**
۱. **هربار که احساس ناخوشایندی داشتید، مکث کنید و بپرسید**:
– *«این احساس چه نامی دارد؟»*
– *«کجای بدنم آن را حس می‌کنم؟»*
– *«آیا می‌توانم بدون جنگیدن، به آن فضایی بدهم؟»*
۲. **در پایان روز، ۲ دقیقه به مرور احساسات روزانه بپردازید** و بگویید:
*«امروز من انسان بودم. احساساتم هم بخشی از این انسان بودن بود.»*
با این کار، به تدریج **صلح درونی** جایگزین **جنگ با خود** می‌شود.
۲. **کشف معنای شخصی**
– **معنا** همیشه در بیرون (مثلاً شغل یا ثروت) نیست، گاهی باید آن را در **تجربیات کوچک** جستجو کرد:
– دفترچه‌ای برای ثبت **لحظات معنادار** روزانه داشته باشید (مثلاً کمک به کسی، لذت بردن از طبیعت، یا یادگیری چیز جدید).
– **سوالات کلیدی**:
*«اگر امروز آخرین روز زندگی من بود، آیا همان کاری را می‌کردم که الان انجام می‌دهم؟»*
*«چه چیزی مرا عمیقاً تحت تأثیر قرار می‌دهد؟»*
۳. **ایجاد ارتباطات اصیل**
**ایجاد ارتباطات اصیل: چگونه روابط عمیق و معنادار بسازیم؟**
احساس تنهایی شما، حتی در حضور دیگران، احتمالاً ناشی از کمبود **روابط اصیل** است – ارتباطاتی که در آن:
– میتوانید **خود واقعیتان** باشید، بدون ترس از قضاوت،
– احساس **دیده شدن** و **شنیده شدن** کنید،
– و از **عمق وجود** با دیگری همدلی و تبادل تجربه داشته باشید.
**چرا ایجاد روابط اصیل سخت است؟**
۱. **ترس از آسیب‌پذیری**: نشان دادن ضعف‌ها و نیازهای واقعی، شجاعت می‌خواهد.
۲. **روابط سطحی عادت شده**: گفتگوهای معمولی درباره آبوهوا یا کار، جای گفتگوهای عمیق را گرفته‌اند.
۳. **زندگی پرمشغله**: وقت کافی برای پرورش دوستی‌های عمیق نمی‌گذاریم.
—
**چگونه روابط اصیل ایجاد کنیم؟ **
از ارتباطات کوچک شروع کنید، اما به عمق بروید**
– **مثال**:
– به جای پرسیدن *«حالت چطوره؟»* (که معمولاً پاسخش *«خوبم!»* است)، بپرسید:
*«امروز چه چیزی لبخند رو لبهاتون آورد؟»*
*«این هفته چه چالشی داشتید؟»*
– اگر کسی از حالش پرسید، **پاسخ واقعی بدهید**:
*«صادقانه بگویم، امروز کمی خسته‌ام، اما دارم تلاش می‌کنم.»*
مکان‌هایی را انتخاب کنید که گفتگوهای عمیق را تشویق می‌کنند**
– **مثال‌ها**:
– **گروه‌های کتابخوانی** (بحث درباره احساسات و ایده‌ها).
– **کلاس‌های هنری** (نقاشی، موسیقی – هنر احساسات را برمی‌انگیزد).
– **داوطلب شدن در سازمان‌های خیریه** (کار گروهی با افرادی که ارزش‌های مشترک دارید).
—
مهارت «شنیدن فعال» را تمرین کنید**
– **چگونه؟**
– وقتی کسی صحبت می‌کند، **واقعاً گوش دهید**، نه اینکه منتظر نوبت خودتان برای حرف زدن باشید.
– بازخورد دهید: *«یعنی شما احساس تنهایی کردید چون…؟»*
– قضاوت نکنید: حتی اگر با طرف مقابل موافق نیستید، بگویید: *«جالب است که تو اینطور احساس می‌کنی. می‌تونی بیشتر بگی؟»*
**مثال**:
– دوستتان می‌گوید: *«اخیراً احساس می‌کنم شغلم بی‌معنا شده.»*
– پاسخ سطحی: *«همه شغلشون رو دوست ندارن!»*
– پاسخ اصیل: *«به نظر می‌رسه این موضوع واقعاً اذیتت می‌کنه. دوست داری بیشتر درباره‌اش حرف بزنی؟»*
—
آسیب‌پذیری را امتحان کنید (آهسته و مطمئن)**
– **مثال**:
– اگر با کسی چندبار گفتگوی خوب داشتید، کم‌کم احساسات واقعیتان را به اشتراک بگذارید:
*«گاهی احساس می‌کنم تو جمع‌ها تنها هستم، حتی اگه آدم‌ها دورم باشند.»*
– این کار طرف مقابل را تشویق می‌کند که او هم صادقانه پاسخ دهد.
⚠️ **توجه**: این کار را با هرکسی انجام ندهید. اول مطمئن شوید طرف مقابل **امن** است (قضاوت نمی‌کند، شنونده خوبی است).
—
به دنبال کیفیت باشید، نه کمیت**
– **۵ رابطه عمیق** بهتر از **۵۰ آشنای سطحی** است.
– **مثال**:
– به جای تلاش برای معاشرت با همه همکاران، روی **۱-۲ نفری** که با آنها احساس راحتی می‌کنید، سرمایه‌گذاری کنید.
– با آنها برنامه‌های کوچک اما منظم بگذارید (مثلاً ماهی یکبار ناهار در محیطی آرام).
صبور باشید – روابط اصیل یک‌شبه ساخته نمی‌شوند**
– دوستی مثل **کاشتن درخت** است:
– هفته اول: بذر (آشنایی اولیه).
– ماه بعد: آبیاری (گفتگوهای منظم).
– سال بعد: درخت سایه‌دار (اعتماد و صمیمیت).
**اگر در شروع ارتباط مشکل دارید…**
– **گروه‌های ملاقات هدفمند** را امتحان کنید:
– **Meetup.com** (برای یافتن افراد با علایق مشترک).
– **کلاس‌های آموزشی** (مثلاً زبان، عکاسی – محیطی که گفتگو طبیعی شروع شود).
– **در شبکه‌های اجتماعی عمیق‌تر ارتباط برقرار کنید**:
– به جای لایک کردن پست‌ها، کامنتی بگذارید که گفتگو را باز کند:
*«نظرت جالبه! من هم یه بار چنین تجربه‌ای داشتم…»*
—
**جمله نهایی:**
> **«تنها راه داشتن یک دوست واقعی، این است که خودت یک دوست واقعی باشی.»**
> — **رالف والدو امرسون**
شما این توانایی را دارید. **یک قدم کوچک امروز** (مثل شروع یک گفتگوی واقعی با همکارتان) می‌تواند دری به روابط اصیل باز کند. 💛
—
۴. **تنهایی را به خلوت تبدیل کنید**
### **تبدیل تنهایی به خلوت: هنر تنها بودن بدون احساس تنهایی**
تنهایی **(Loneliness)** یک **رنج عاطفی** است—احساسی از خلأ و دلتنگی برای ارتباطی که وجود ندارد. اما **خلوت (Solitude)** یک **انتخاب آگاهانه** است: فضایی که در آن با خودتان ارتباط عمیق‌تری برقرار می‌کنید، انرژی می‌گیرید و معنا می‌سازید.
تفاوت این دو مثل تفاوت **”تحمل کردن سکوت”** و **”گوش دادن به سکوت”** است.
—
**چگونه تنهایی را به خلوت تبدیل کنیم؟ **
**تغییر نگرش: از “من تنها هستم” به “من با خودم هستم”**
– **مثال**:
– اگر در پارک تنها پیاده‌روی می‌کنید، به جای فکر کردن به اینکه *«کاش کسی همراهم بود»*، توجهتان را به **جزئیات اطراف** معطوف کنید:
– صدای برگ‌ها زیر پایتان،
– نور خورشید که از بین شاخه‌ها می‌درخشد،
– بوی خاک پس از باران.
– این کار ذهنتان را از **حسرت رابطه** به **تجربهٔ لحظه** منتقل می‌کند.
**خلوت را به فرصتی برای خودشناسی تبدیل کنید**
– **مثال‌ها**:
– **دفترچه خاطرات**: هر شب سه سوال از خود بپرسید:
۱. امروز چه چیزی مرا به وجد آورد؟
۲. چه لحظه‌ای مرا به فکر فرو برد؟
۳. اگر امروز را دوباره زندگی کنم، چه چیزی را متفاوت انجام می‌دادم؟
– **گفتگوی درونی**: گاهی با خودتان مانند یک دوست صمیمی صحبت کنید:
– *”این روزها چه احساسی داری؟ چه چیزی تو را آزار می‌دهد؟”*
**فعالیت‌های انفرادی که ذهن را غنی می‌کنند**
– **مثال‌های کاربردی**:
– **پیاده‌روی تأملی**: مسیری آرام را انتخاب کنید و با هر قدم، یک چیز که بابت آن سپاسگزارید را در ذهن مرور کنید.
– **نقاشی یا نوشتن آزاد**: بدون هدف هنری، فقط برای بیرون ریختن احساسات.
– **پختن یک غذای جدید**: تمرکز روی طعم‌ها و بافت‌ها مثل یک تجربهٔ مدیتیشن.
**استفاده از خلوت برای رشد شخصی**
– **مثال**:
– اگر همیشه دوست داشتید گیتار بزنید، اما بهانه‌تان این بوده که *”وقت ندارم”* یا *”کسی نیست که با هم یاد بگیریم”*، حالا فرصت است:
– روزی ۲۰ دقیقه تمرین کنید، نه برای تبدیل شدن به نوازنده، بلکه برای **لذت یادگیری**.
– **کتابخوانی عمیق**: یک کتاب فلسفی یا زندگینامه انتخاب کنید و پس از هر فصل، نظرات خود را بنویسید.
**خلوت دیجیتال: قطع ارتباط برای اتصال به خود**
– **مثال**:
– یک عصر را بدون موبایل و اینترنت بگذرانید.
– به جای پرسه زدن در شبکه‌های اجتماعی، **یک نامه به خود آینده‌تان بنویسید**:
*”در این لحظه از زندگی، چه چیزی برایت مهم است؟ چه آرزوهایی داری؟”*
**خلوت در طبیعت: درمانی برای روح**
– **مثال**:
– ساعتی در جنگل یا کنار دریاچه بنشینید و فقط **مشاهده** کنید:
– حرکت ابرها،
– صدای آب،
– پرواز پرندگان.
– این کار به شما یادآوری می‌کند که **بخشی از چیزی بزرگ‌تر هستید**، حتی اگر در آن لحظه کسی همراهتان نباشد.
—
**نتیجه‌گیری: خلوت، موهبتی پنهان است**
تنهایی می‌گوید: *”من کمبود دارم”*، اما خلوت فریاد می‌زند: *”من فرصت دارم!”*
با تمرین، میتوانید از این فضا نه به عنوان زندانی، بلکه به عنوان **آتلیه‌ای برای خلق زندگی معنادارتر** استفاده کنید.
> **«تنها بودن به معنای تنها ماندن نیست، بلکه فرصتی است برای ملاقات با کسی که واقعاً هستی.»**
> — **پائولو کوئلیو**
—
۵. **کمک حرفه‌ای: نشانه‌ی شجاعت است**
– اگر این احساسات طولانی‌شد، مشاوره با یک **روان‌درمانگر وجود‌گرا (Existential Therapist)** می‌تواند کمک‌کننده باشد. آنها مستقیماً بر موضوعاتی مثل **معنا، آزادی، و مسئولیت** در زندگی کار می‌کنند.
—
۶. **تجربه‌های نو: بازکردن پنجره‌های روح**
**تجربه‌های نو: بازکردن پنجره‌های روح**
*(چگونه با کشف ناشناخته‌ها، زندگی را از نو معنا بخشیم؟)*
احساس تنهایی و پوچی گاهی ناشی از **«خُرد شدن روح در روزمرگی»** است. وقتی هر روز شبیه روز قبل باشد، مغز ما به حالت «خلبان خودکار» می‌رود و زندگی بی‌رنگ می‌شود. **تجربه‌های نو** مانند پنجره‌هایی هستند که اکسیژن تازه به روان ما می‌رسانند.
—
**چرا تجربه‌های جدید به مبارزه با تنهایی کمک می‌کنند؟**
۱. **تغییر شیمی مغز**: فعالیت‌های جدید دوپامین (هورمون انگیزه) و سروتونین (هورمون آرامش) را افزایش می‌دهند.
۲. **افزایش خودباوری**: یادگیری چیزهای جدید به شما یادآوری می‌کند که **قابلیت رشد دارید**.
۳. **ایجاد فرصت برای ارتباط**: محیط‌های جدید، آدم‌های جدید را به زندگی شما وارد می‌کنند.
—
**چگونه پنجره‌های روح را باز کنیم؟ (۷ راه کاربردی با مثال)**
**سفرهای انفرادی کوچک**
– **چرا؟** چون تنها سفر کردن شما را با **خودِ فراموش‌شده‌تان** آشتی می‌دهد.
– **مثال**:
– یک شب در **یک کلبه جنگلی** تنها بمانید.
– به شهر همسایه بروید و **بدون برنامه** گم شوید.
– در یک کافه ناشناخته، **دفتر خاطرات** بنویسید.
> *«تنها سفر کردن مانند آینه‌ای است که بدون حرف زدن، تمام حقایق را نشانت می‌دهد.»*
—
**یادگیری مهارتی کاملاً جدید**
– **چرا؟** مغز در مواجهه با ناآشناها **حالت کودکانه** پیدا می‌کند (کنجکاوی و شادی خالص).
– **مثال**:
– اگر همیشه آدم «منطقی» بوده‌اید، **نقاشی آبستره** را امتحان کنید.
– اگر ورزش نکرده‌اید، **یوگای خنده** را در پارک محله تجربه کنید.
– **ساخت یک چیز با دست** (کوزه‌گری، ساختن میز چوبی).
**ملاقات با طبیعت به شیوه‌ای متفاوت**
– **چرا؟** طبیعت بهترین درمانگر تنهایی است.
– **مثال**:
– **پیاده‌روی در جنگل در سکوت** (بدون موزیک یا همراه).
– **شنا در دریاچه در سپیده‌دم**.
– **چادر زدن در حیاط خانه** و خوابیدن زیر ستاره‌ها.
—
**تجربه‌های حسی تازه**
– **چرا؟** حواس پنجگانه درهای مستقیم به روح هستند.
– **مثال**:
– خوردن یک میوه ناشناخته در بازار محلی.
– **چشم‌بسته** موسیقی کلاسیک گوش کردن و نقاشی کردن احساسات.
– پابرهنه راه رفتن روی علف‌های تازه.
—
**شکستن یک ترس کوچک**
– **چرا؟** هر بار که بر ترس‌هایمان غلبه می‌کنیم، **اعتماد به نفس وجودی** مان تقویت می‌شود.
– **مثال**:
– اگر از صحبت در جمع می‌ترسید، در یک **کلاس استاندآپ کمدی** ثبت‌نام کنید.
– اگر از ارتفاع هراس دارید، **سکوی پرش استخر** را امتحان کنید.
**گفتگو با غریبه‌های منتخب**
– **چرا؟** برخی عمیق‌ترین حرف‌ها را با کسانی می‌زنیم که دیگر نبینیمشان.
– **مثال**:
– در تاکسی از راننده بپرسید: *«بهترین خاطره‌ات از این شغل چیه؟»*
– در کتابخانه به کسی که کتابی جالب در دست دارد نظر بدهید.
*تمرین «یک روز کاملاً متفاوت»**
– **چطور؟** یک روز در ماه را به این شکل زندگی کنید:
– صبح را در **کتابخانه‌ای ناشناخته** بگذرانید.
– ناهار را در **رستورانی کاملاً جدید** و عجیب بخورید.
– عصر **یک کار غیرمنتظره** انجام دهید (مثلاً به یک گالری نقاشی بروید و از خودتان بپرسید *«اگر این تابلو حرف بزند، چه می‌گوید؟»*).
—
**نکته کلیدی: نو شدن نیاز به شجاعت دارد، نه پول!**
– **هیچکدام از این تجربه‌ها نیاز به هزینه زیاد ندارند**.
– اصل قضیه **تغییر زاویه دید** است:
– همان پارک همیشگی را **با چشمانی تازه** ببینید.
– همان مسیر همیشگی را **از راهی جدید** بروید.
> **«روح انسان مانند بالونی است که اگر به سمت بالا نروید، به تدریج خالی می‌شود.»**
—
### **تمرین امروز:**
یکی از این گزینه‌ها را انتخاب و اجرا کنید:
۱. **یک مسیر جدید** به محل کار برگزینید.
۲. با **چشم‌بسته** میوه‌ای را مزه کنید و طعمش را توصیف کنید.
۳. به یک غریبه **یک تعریف اصیل** بکنید.
**یادتان باشد:** هر تجربهٔ جدید، دریچه‌ای است که زندگی از آنجا دوباره شروع می‌شود. 🪟
—
### جمله‌ای از «ریلکه» به یاد داشته باشید:
*«بگذار صبر کنی تا پاسخ درونت ظاهر شود. زندگی همیشه شایسته‌ی زیستن است—حتی در روزهای خالی.»*
شما در آستانه‌ی تحولی درونی هستید. این احساسات پایان راه نیستند، بلکه نشانه‌ی بیداری هستند برای کشف لایه‌های عمیق‌تر وجودتان. گام‌های کوچک اما پیوسته بردارید.
به وویس زیر در این رابطه گوش کنید :
https://www.aparat.com/v/moe650k
کلمات کلیدی:
تنهایی، بی‌معنایی، سلامت روان، روابط اجتماعی، فعالیت‌های گروهی، مهارت‌های اجتماعی، دوستی‌های واقعی
– #تنهایی_و_معنا
– #روانشناسی_تنهایی
– #ارتباط_اصیل
– #خودشناسی
– #ذهن_آگاهی
– #تجربه_های_نو
– #سلامت_روان
– #پوچی_و_معنا
– #تغییر_زندگی
– #خلوت_درونی
– #LonelinessAndMeaning
– #ExistentialLoneliness
– #AuthenticConnections
– #SelfDiscovery
– #Mindfulness
– #NewExperiences
– #MentalWellbeing
– #PurposeOfLife
– #LifeChange
– #Solitude
