به حوادث ترومایی فکر کنید:
آنها ما را مجبور میکنند که عکس العمل فوری از خود نشان بدهیم. بدون فکر کردن زیاد.
آنها بخش هایی از ما را فعال میکنند که بیشتر خودکار هستند تا ملاحظه گر، آرام و هوشیار.
هرگاه متوجه شدید که صبر ندارید و حس کردید انگار نیاز دارید که همه چیز را خیلی فوری باید حل کنید، به انرژی پاسخ ترومایی در بدنتان توجه کنید.
خودتان را قضاوت نکنید. فقط متوجه آن باشید، با مهربانی و شفقت.
به این بخش از خودتان بفهمانید که: (من تو رو میبینم. میبینم که چقدر ترسیدی و الان این احساس رو داری که تهدید شدی)
سپس هرچیزی را که این بخش با شما به اشتراک میگذارد، تایید و تصدیق کنید.
از این بخش خودتان بخواهید که با شما صحبت کند و احساساتش را درمیان بگذارد، و شما هم با عشق و شفقت به چیزهایی که میگوید گوش دهید.
این کار یکی از بهترین روش ها برای تبدیل کردن پاسخ ترومایی بدن به “ تاب آوری” میباشد.